We doen het samen

“Mam, ben ik volgende week op de groep?” Senne is op dat moment op de groep in Venlo en belt enthousiast naar huis. Nathalie, moeder van Senne, reageert overrompeld: “Euh ja, volgens mij wel. Er staat thuis niks speciaals op de planning, dus dan ben je gewoon op de groep.” “Yesss”, juicht Senne. “We gaan namelijk naar een festival!”

Nathalie slikt even en denkt: mijn kind van 14 naar een festival? Daar ben ik nog helemaal niet aan toe! Ze laat haar twijfels niet merken, maar belt ’s avonds naar de groep voor meer uitleg. Het blijkt om Funpop te gaan, een festival speciaal voor de doelgroep. Maar uit het telefoontje blijkt ook dat het nog niet zeker is dat ze ernaartoe gaan. Er moet voldoende begeleiding bij zijn en dat is op dat moment nog niet geregeld. 

“Ik vond het ontzettend jammer dat het misschien niet door kon gaan, dus ik zei meteen: zet mij maar op de lijst!” aldus Nathalie. “En als het mag, dan neem ik onze jongste zoon ook mee.” Zo gezegd, zo gedaan. En wat een bijzondere dag is het geworden. Nathalie: “Natuurlijk hebben we genoten van artiesten als Jan Smit en Flemming en van de sfeer maar ik vond het vooral heel bijzonder om samen met Senne in zijn ‘andere’ omgeving te zijn. Om te zien hoe hij omgaat met de jongeren van de groep en hoe het contact is tussen hem en Wemke Gijsbers, de aanwezige groepsbegeleider. Het was heel fijn om mee te maken, maar ik heb er óók ontzettend veel van geleerd.” 

Verbinding is belangrijk
“Senne is thuis namelijk een heel ander kind dan op de groep. Hij is een typisch voorbeeld van een kind dat sociaal gewenst gedrag laat zien in een groep, dan is hij het perfecte kind. Thuis explodeert hij vervolgens. Dat wist ik natuurlijk wel, maar nu zag ik het ook zelf. En Wemke zag nu ook eens hoe hij op mij reageert. We hebben daar veel over gesproken, dat was heel waardevol voor ons allebei. Je begrijpt elkaar daardoor veel beter. Deze verbinding is heel belangrijk. Eigenlijk zou ik elke ouder zo’n ervaring gunnen, het heeft zo’n meerwaarde. Voor jezelf, voor je kind én voor de groepsleiding. Want uiteindelijk doen we het samen!”

Juiste hulp
“We hebben een zware tijd achter de rug, maar gelukkig gaat het nu beter. Senne gaat met stapjes vooruit. Inmiddels zijn we alweer zover dat hij doordeweeks thuis is en alleen nog in het weekend op de groep. En het mooie is, ik zie soms de Senne van vroeger weer terug. Gisteravond nog: ik was moe na een lange dag werken. Maar ik ging toch even de keuken opruimen want dat moest tenslotte nog gebeuren. Komt Senne opeens naar me toe en zegt: ‘Mam, jij bent toch ook moe? Dan kom ik je even helpen’. Zo lief! Op zo’n momenten is hij echt zichzelf. Ik heb er alle vertrouwen in dat we er, samen met de juiste hulp die hij nu krijgt, wel komen.”  

   

Terug naar het overzicht