De langdurige zorg verandert: cliënten hebben andere behoeften, de arbeidsmarkt is krap en de financiële druk neemt toe. Daarom maken we bij Maasveld de stap van dagbesteding naar daginvulling. We gaan kijken naar het totaalplaatje van wat iemand nodig heeft, dag én nacht, zeven dagen per week. Dagbesteding en wonen gaan samen aan de slag om de juiste ondersteuning te bieden. Met als doel: een goed leven voor onze bewoners, meer werkplezier en een gezonde organisatie.
In sommige groepen zijn wonen en dagbesteding afgelopen jaren al naar elkaar toegegroeid en zijn er ervaringen opgedaan die we in de stap naar daginvulling kunnen meenemen. Eén van die groepen is Krokusbeemd 12. We spraken erover met Koos Hoogstede (teamleider) en Karin Goessens (activiteitenbegeleider).
Van eilandjes naar korte lijnen
Karin begon haar loopbaan 35 jaar geleden bij Dagbesteding Intensieve begeleiding, waar cliënten met gedragsproblemen kwamen. In 2015 stapte ze over naar de dagbesteding gekoppeld aan KB 12. “De dagbesteding zat daar toen al fysiek in de woning waardoor de lijntjes met wonen kort waren. Bewoners hoefden niet per se een dagdeel te komen, maar konden ook binnenlopen voor een kopje koffie. Dat gaf veel flexibiliteit en maakte de afstand letterlijk en figuurlijk kleiner.”
Door de jaren heen groeiden wonen en dagbesteding steeds meer naar elkaar toe. Het contact tussen collega’s werd intensiever en de dagelijkse praktijk bracht vanzelf meer samenwerking.
Grenzen en professies bewaken
Een concreet voorbeeld van die samenwerking is het ondersteunen tijdens het ontbijt. Karin: “Mijn dienst begint om 8.15 uur. Dan kijk ik waar hulp nodig is en help ik mee met het ontbijt. Tegen 9.30 uur zorg ik dat ik bij de dagbesteding aanwezig ben. Duidelijke afspraken zijn hierbij cruciaal, want ook als er bv. een collega van wonen ziek is moet je er goed voor waken dat de dagbesteding niet in het gedrang komt.”
Koos vult aan: “Juist door die integratie is het makkelijker om piekmomenten samen op te vangen. In vakanties bijvoorbeeld hebben we een rooster gemaakt waarbij een collega van dagbesteding wordt aangevuld met een collega van wonen. Zo ondersteun je elkaar zonder dat het je eigen werk verstoort.”
Toch is er soms nog terughoudendheid bij collega’s van de dagbesteding die nog niet op deze manier werken. Karin: “Sommigen zijn bang dat ze (weer) volledig in de zorg belanden. Maar dat is niet de bedoeling. Iedereen heeft zijn eigen professie. De inhoud van zorg en dagbesteding blijft waar hij hoort. Het gaat erom de bewoner centraal te zetten en elkaar te versterken.”
Meer aandacht voor de bewoner
De samenwerking levert ook merkbare voordelen op voor bewoners. “Bij het ontbijt is er nu meer aandacht en rust,” zegt Koos. Karin beaamt dit: “Terwijl de collega’s van de zorg bezig zijn op de badkamers, zitten wij in de woonkamer. Dat gezamenlijke ontbijt heeft echt meerwaarde. Je ziet bewoners ontspannen, het is echt even een rustmomentje.”
De samenwerking zorgt er ook voor dat dagelijkse situaties omgebogen worden naar waardevolle activiteiten. “Als de vloer bv. geschrobd moet worden, is dat normaal best een gedoe. Nu komen de bewoners even naar de dagbesteding en doen we een activiteit samen,” vertelt Karin. “Ook organiseren we regelmatig een ‘restaurantje’ waarbij bewoners samen een menu bedenken en we samen koken. Het gaat om de kleine dingen die betekenis geven aan de dag. Ook dat is allemaal daginvulling”
Verbondenheid en uitdaging
Koos: “Wat wel echt een grote verandering is, en waar misschien ook collega’s van de dagbesteding tegenop zien is dat er met regelmaat in het weekend of de feestdagen gewerkt wordt. Omdat onze bewoners ook op die momenten een fijne daginvulling willen, en daar kijken we dan samen naar.”
Karin: “Dat klopt. Zo lopen we met carnaval mee in de optocht en met kerst organiseren we een brunch of kerstkienen. En ja, dat is zeker even wennen, maar tegelijkertijd zorgen deze momenten ook voor veel gezelligheid en saamhorigheid. En is het werken, juist op deze momenten eigenlijk ook best wel heel erg leuk.”
Voor Karin heeft de verandering veel gebracht: “Ik voel me meer verbonden met de bewoners, omdat ik het hele plaatje zie: hoe iemand wakker wordt, welke zorg hij nodig heeft en hoe de rest van zijn dag eruitziet. Dat geeft verdieping in mijn werk.” De volgende uitdaging ligt volgens Koos in het uitbreiden van het aanbod in avonden en weekenden, en in de samenwerking met andere woningen binnen het cluster. “We blijven zoeken naar manieren om elkaar te ondersteunen, zonder dat iemand het gevoel heeft zijn eigen werk te verliezen. Het gaat niet om gaten opvullen, maar om piekmomenten samen dragen. En dat werkt. Voor bewoners betekent het meer rust, meer aandacht en meer huiselijkheid. En voor ons als collega’s: meer samen, meer teamgevoel.”